donderdag 25 juli 2013

Eerste coming out!


Een paar dagen later had ik afgesproken met Lore. De solden waren net begonnen en we besloten te gaan winkelen in Antwerpen. We vonden heel weinig voor mij, en nog minder voor haar maar het was leuk om elkaar nog eens terug te zien en net als met Lara herinneringen boven te halen en bij te praten. Na een paar uur wandelen gingen we eten in de McDonalds.

Ik wist op voorhand dat ik het waarschijnlijk ging zeggen in de McDonalds tussen de friet en de cheesburger door. Ze wist dat ik iets moest zeggen dus ik kon er niet meer onderuit. En op dat moment wou ik het ook echt zeggen!
Na veel aarzelen, twijfelen, starten met vertellen en haperen zaten we al een kwartier verder. Uiteindelijk heb ik haar een SMS gestuurd. (heel belachelijk, maar ok). Er stond in. “Ik denk dat ik ook op jongens val.” En haar reactie was meteen val. “Ja, ik had zo iets verwacht. Dat is totaal niet erg”. Ik had wel verwacht dat ze zo zou reageren, maar ik was toch nog vrij blij. Nadien hebben we er ook nog open over kunnen praten. Ze vond het wel raar dat ik er voor mijzelf nog maar een maand achter gekomen was, maar ze was vooral trots dat ik het zo snel durfde te vertellen. Ik zei dat ik er gewoon geen geheim van wou maken. Hoewel dat het niet makkelijk is voor mijzelf, ben ik niet de persoon die jaren met zo iets kan rondlopen. Ik heb medelijden met mensen die jarenlang bewust geheim houden dat ze anders geaard zijn. Volgens mij is dit een heel zwaar en eenzaam gevoel. (Ik ga hier op een later bericht verder op in) Als er zo mensen zijn die mijn blog volgen en al een tijdje met dit gevoel zitten. Probeer er toch met 1 iemand over te spreken die je vertrouwt. Bij mij was dit Lore, en dit heeft mij heel goed vooruit geholpen.

Toen we uit de McDonalds kwamen had ik echt een raar gevoel. Ik had gewoon tegen iemand vertelt dat ik geen hetero was. Op zich was er niks veranderd, maar toch had ik een gevoel van “Dit is de eerste stap in de richting van de rest van mijn leven”. Hoewel ik de kans nog zag dat ik ooit met een meisje zou samenleven, dacht ik voor mijzelf dat de kans dat ik met een jongen zou gaan samenleven veel groter was. De verhouding was ongeveer 80-20. Al zei ik tegen Lore dat de verhouden 50-50 was.

Toen we afscheid namen was ons gesprek al heel luchtig geworden. Zo grapten we dat ze later draagmoeder zou worden van mijn kinderen, en dat we op dubble date zouden gaan met 2 jongens. En ik kreeg ook een dikke knuffel. :) Het was dus een geslaagde dag.

Afspraak met Lara

Hey vrienden

Die maandag had ik dus met Lara afgesproken. We hadden een uur afgesproken en een ontmoetingsplaats. Ik was eerst van plan haar naar mijn kot te laten komen, en dat we daarna iets zouden gaan drinken (nadat ik het dus gezegd zou hebben). Maar om een of andere stomme reden is dat plan uiteindelijk veranderd en zijn we meteen naar een café gegaan.
Ik zocht daar een strategische plaats, achteraan het café. Er zaten drie jongens op drie meter van ons af... veel te dicht naar mijn zin.

Toen begonnen we gezellig te praten, we hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien dus de herinneringen en updates over ons leven volgden elkaar op. Echter 1 update uit mijn leven werd steeds maar uitgesteld...
2 uur, en een paar pintjes later was het er nog steeds niet uit en was het tijd om afscheid te nemen. Jammer en helaas heb ik het dus niet durven zeggen. Achteraf gezien niet verwonderlijk aangezien ik mijzelf totaal niet voorbereid had...

Toen ik terug thuis was besefte ik dat ik het op deze manier nooit tegen iemand zou durven zeggen. Ik belde iemand anders op waar ik het ook wou tegen zeggen. Lore, net als Lara een oude klasgenoot. ik zei heel simpel tegen haar. "Ik zou graag eens afspreken. Ik moet eigenlijk iets zeggen dat vrij belangrijk is. Ik heb vandaag met Lara afgesproken om het te zeggen, maar het is toen niet gelukt. Dus daarom zeg ik nu al dat als ik het volgende week niet zelf vertel je het er gerust uit mag sleuren."

Zo goed als ik Lore kende stelde ze haarzelf geen vragen (nadat ik haar verzekerd heb dat het niets erg was).

maandag 15 juli 2013

Ik moet het tegen iemand kwijt


Nadat de examens eindigden viel er qua school een enorme last van mijn schouders. Toch vond ik het erg om “afscheid” te nemen omdat ik op dat moment van plan was om tijdens het volgende schooljaar uit de kast te zijn.
Die zaterdagnacht was ik in mijn bed aan het piekeren. Met een geheim rondlopen is mijn ding niet, ik ben normaal gezien een open boek. Daarom had ik zin om het tegen iemand te vertellen. Maar wie?
Al snel dacht ik aan Lara. Een oude klasgenoot die in dezelfde stad studeert als ik Lara is iemand die ik kan vertrouwen, die kan luisteren en iemand die haar eigen leven heeft. We zien elkaar niet dikwijls en we hebben niet veel gemeenschappelijke vrienden, waardoor ze zeker haar mond niet zou voorbij praten. Ik stuurde haar meteen een SMS of we die maandag konden afspreken. Tot mijn verbazing (het was 02.30 uur) stuurde ze meteen terug. We zouden die maandag afspreken, en ze vroeg of er iets was. Ik dacht dat het beste was om haar niet ongerust te maken en ik negeerde dus de vraag door een andere te stellen.


Wow, op dat moment had ik een afspraak met iemand gemaakt voor mijn eerste coming out te doen. Was ik er wel al klaar voor?

zondag 14 juli 2013

Soortgenoten


Eens in de kast wou ik eigenlijk zo snel mogelijk “soortgenoten” leren kennen en ervaringen van anderen horen. Iets wat niet gemakkelijk is als je volledig in de kast zit.
Ik heb toen vrij snel de site van Wel Jong Niet hetero doorgenomen. Zo heb ik de jongerengroepen ontdekt. Dit lijkt mij wel iets.
 
Ook de blogs die anderen gemaakt hebben over hun coming out heeft mij het gevoel gegeven van “ik ben niet alleen die zich in mijn situatie bevind”. Daarom pen ik mijn gedachten en gebeurtenissen vanaf nu ook (en het verleden) ook neer. Misschien helpt het ooit iemand.

Ik heb mijn status als niet-hetero ontdekt en aanvaard tijden de blok en examens (en de resultaten waren zelfs niet slecht) daarom kon en wou ik er toen niet mee naar buiten komen. Maar de examens eindigden natuurlijk een keer.

In de kast


Alvorens je uit de kast kruipt, moet je er natuurlijk eerst in kruipen. Bij de meeste jongeren gebeurt dit blijkbaar al in de pubertijd. Jammer genoeg heb ik niet alleen een masker op gezet tegenover mijn omgeving, nee ik heb dit ook voor mijzelf gedaan. Tot een maand terug dacht ik nog wel dat ik 100 % hetero was.
Hoewel, dit is ook niet volledig waar. De laatste maanden was ik al vrij geïnteresseerd in holibiverhalen over “coming outs” en dergelijke. Vrienden hebben ooit snel door mijn internetgeschiedenis gebladerd (ja, blijkbaar kan zo iets) en hebben toen gemerkt dat ik sites opzocht over ervaringen van jongeren die uit de kast komen. Ik heb hen toen gezegd dat ik gewoon interesse had in dit thema en dat dat als hetero best kon. Ik had het gevoel dat ze me niet geloofden, hoewel ik mijn eigen leugen wel geloofde. Vanaf toen zijn de vermoedens binnen mijn vriendengroep begonnen en zijn ze zich luidop beginnen afvragen of ik nu homo, bi of hetero was. Ik ontkende dit nog steeds tegenover hen, en ik zal best geloofwaardig overgekomen zijn aangezien ik het zelf ook geloofde.

Hoe heb ik het dan aanvaard voor mijzelf? Lina en Steven (de internetgeschiedenisdoorzoekers) hebben me toen gevraagd of ik homo was. Aangezien ik dit woord nog steeds niet echt kan gebruiken omdat het zo “definitief” klinkt, zou ik op die vraag nooit positief hebben geantwoord. Zelf al had ik het op dat moment aanvaard. Ik heb die vraag nog van een paar andere vrienden die er lucht van hadden gekregen moeten aanhoren. En soms ook: “het is niet erg als ge homo zou zijn”.
Een derde meisje van onze vriendengroep, Hanne zit bij mij op kot. Ook het woord subtiel staat niet in haar woordenboek. Op een avond kregen we Melina op bezoek. Ze zit ook in onze groep dus ze had ook vermoedens. Zij hanteerde een andere aanpak en het was uiteindelijk de vraag “Voelt ge u 100% aangetrokken tot meisjes?” die mij deed nadenken. Die vraag was de eerste waar ik bewust op loog en dankzij die vraag ben ik het beginnen beseffen.


Iets erna ben ik in de kast gekropen. Nu wacht ik af wanneer, waar en hoe ik er zal uitkruipen.

Eerste bericht

Hallo

Welkom op mijn blog. Dit is mijn eerste bericht.

Het is de bedoeling dat deze blog een coming out volgt van een jongvolwassen man. Die jongvolwassen man ben ikzelf.

Ik heb een korte tijd geleden aanvaard dat ik niet heteroseksueel ben. Ik zeg aanvaard, maar eigenlijk bedoel ik ook ontdekt. Ik heb dit voor mijzelf en anderen altijd ontkend. Hoewel mijn liefdesparcours nogal wispelturig was, dacht ik wel dat dit ooit in orde zou komen als ik het juiste meisje vond. Met haar zou ik trouwen, kinderen krijgen en oud worden.

 

Niet dus!

 

Ik heb mijzelf 21 jaar voorgelogen, ik ben klaar om stilaan mijzelf te zijn.

 

In het begin zullen de berichten elkaar opstapelen, aangezien ik vanuit het recente verleden naar het heden zal schrijven.

Ik hoop dat ik uit deze blog energie en kracht kan putten. Maar ik schrijf niet enkel voor mijzelf. Ik heb blogs van anderen gelezen en daar steun uit gehaald. Hopelijk kan ik deze steun ook bieden aan anderen.

 

Bram